Bornholm, dzień 3

Oj, dzisiaj będzie jeszcze dłuższa relacja... Mam nadzieję, że nikt kto będzie czytał się nie zanudzi na śmierć...

Allinge – w końcu dojechałam do północnego krańca wysepki, do Allinge, małego portu, kontynuującego tradycję wędzenia śledzi. Nawet całkiem przypadkowo trafiłam do wędzarnia śledzi i restauracji w jednym. Bufet rybny z możliwymi wielokrotnym i dokładkami był genialny, ryby wyśmienite z różnymi sosami, cebulką, sosami, smażone, wędzone, marynowane. Palce lizać!!


Wędzarnia i restauracja


Restauracja z klimatycznym tarasem

Początkowo były to miasteczka typowo rybackie, jeszcze w średniowieczu w Allinge wybudowano małą przystań rybacką, którą z czasem rozbudowano. Wokół portu który powstał zaczęli osiedlać się pierwsi mieszkańcy. W wieku XIX w okolicy utworzono kamieniołomy - Moseløkken - w których wydobywano granit. Działa tam muzeum, w którym można m.in. obejrzeć narzędzia służące do wydobywania i obróbki granitu oraz proces wydobywczy.

Po nabraniu nowych sił popedałowałam północnym wybrzeżem w kierunku wschodnim, dalej oczywiście ścieżką rowerową. Ścieżka biegła jednak wzdłuż trasy samochodowej i widoki nieco zrobiły się nudnawe.
Dojechałam do Tejn, w której to mieścinie chyba nic ciekawego nie było, przejechałam więc nie rzuciwszy bliżej okiem.
Po kilku kilometrach w kierunku na Gudhjem pojawia się w końcu szyld z informacja o nowej atrakcji.



To dolina szczelinowa Døndalen – dolina szczelinowa z najwyższym w Danii (sic!) 20 metrowym wodospadem. Czad, nie!! Oczywiście żartuję z tym czadem... Jak dla mnie to nie wodospad. Ale jazda przez dolinę to jak przez dżungle. Dolina jest długa na ok. 1 km, a roślinnośc tam naprawdę wygląda jak egzotyczna, będąca zasługą specyficznego mikroklimatu.

Cholewcia, tu mial byc filmik, ale nic nie dziala!!!!!!

Większości opisanych tam gatunków nie potrafię w ogóle skojarzyć. A więc można tam ponoć znaleźć anemony białe, żółte i niebieskie, można znaleźć storczyki, bagienne orchidee i listerię jajowatą. Wśród drzew są wymieniane grab, brzoza brodawkowata, jesion, wiąz, leszczyna oraz kilka odmian jarzębiny. W 1916 roku, Aksel Jensen, miejscowy rolnik postanowił jeszcze bardziej urozmaicić florę i posadził ok. 150 innych gatunków drzew z całego świata, m.in. chiński dąb korkowy, kalifornijska drzewo mamucie i świerk himalajski.

Po pełnym wrażeń pobycie w duńskiej „dżungli”, ogłuszona nadal intensywnym świergoleniem ptaków przemieściłam się 2 lub 3 kilometry dalej by podziwiać nadbałtyckie klify zwane Hellidomskipperne.
Na polski wyjdą „Święte Skały” i na pewno należą do najbardziej malowniczej części bornholmskiej natury.


Zjazd do Helligdomsklipperne

Nabrzeże Helligdomsklipperne najlepiej jednak oglądać z pokładu łodzi turystycznej, ale dzisiaj nie było mi dane. Podczas rejsu można podziwiać ukryte w skałach groty oraz skalne klify, z któ®cyh każdy ma swoje własne imię, np. Suchy Piec, Mokry Piec czy Świetlista Skała. Tam też ukryta jest tajemnicza grota skalna Czarny Kocioł o głębokości 55 m. Tam też żyje sobie rzadki, bornhomski pająk!!!



To czego nie zdążyłam jeszcze zobaczyć to Muzeum Sztuki Bornholmskiej, stojące przy wjeździe na klify. Ciekawe rozwiązania architektoniczne budynku muzeum w połączeniu z malowniczym krajobrazem jest ponoć doskonałym tłem dla dzieł. Trochę korciło mnie, by zajrzeć i zakosztować tej sztuki, ale czas mnie trochę naglił. Chciałam bowiem zdążyć na sushi ucztę w hotelu. Ale ponoć warte jest odwiedzenia.

Skoro się dalej spieszyłam, wzięłam ostry zakręt na południe, zmieniając rowerową „10” na rowerową trasę numer „23”. Fajniutka, płaściutka, jechało się szybko z czego byłam zadowolona. Po drodze zrobiłam sobie tylko mały przystanek w Nyker, gdzie stoi jeden z czterech kościołów rotundowych. Potem zjazd na południe i kró†ki przystanek w Nyker by podziwiać kościół rotundowy z małym cmentarzykiem. Po drodze uciekała w bok ścieżka na bagna Spelling Mose (opis w przewodniku) ale mi nie starczyło czasu. Bagno, pewno jak bagno, ale żyje tam mnóstwo gatunków ptaków.


Kościół rotundowy w Nyker

A na koniec sushi bar w pobliskim hotelu. Gości pełno, nie widziałam aż takiej ilości, prawie stolika dla mnie zabrakło!!


Romantyczny spcerek na zakończenie dnia



18.05.13
Bornholm dzień 3

Oj długo się zastanawiałam jaka trasę obrać, wczoraj było poludnie-północ, dzisiaj jakby nie patrzeć wypadało objechać zachód-wschód. Tylko nie wiedziałam, jak to będzie z moja forma dzisiaj. Przez noc cztery litery mogły wypocząć, ale rożnie bywa. Na “cudzym” I nie swoim siodełku to jest raczej kiepsko. No I się nie pomyliłam, jak tylko wsiadłam, zawyłam z bólu!! “Daleko dzisiaj nie zajadę” – powiedziałam do siebie…po kilometrze było już lepiej, bol rozprzestrzenił się na inne regiony, słabnąc nieco w miejscach styk u z siodełkiem. Obrałam trasę nr 22 (standardowe oznaczenia: Rønne-Årsdale), ale w mojej modyfikacji do Nexø (wiem, wiem, kto nie był to go nazwy miejscowości go nie interesują, bo nie ma się zielonego pojęcia, gdzie lezą). Nie wiem co mnie podkusiło w “dupnym” stanie, bo okazało się, ze trasa pagórkowata, a ja chciałam najlżej jak można.



Slaus’s Steiner – Kamienie Slausa, kamieniarza z Uglegård (Sowiej Zagrody w wolnym tłumaczeniu) urodzonego w 1930 r. Fajne rzeźby w kamieniu, od zwierząt, poprzez baśniowe stwory, historie o uciekających pannach z zamku I siebie samego. Miejsce jest zbiorem jego różnych prac, ustawionych w miłym , cichym I zielonym zakątku, z wodnym oczkiem w centrum. Fajne miejsce do odpoczynku po drodze do Nylars.



Nylars – okrągły kościół, jeden z czterech na wyspie. Porankiem przed 10.00 był jeszcze zamknięty dla zwiedzających, ale ja przywykłam do zamkniętych kościołów w Norwegii, wiec to mnie nie “zabiło”. Na małym cmentarzyku zastałam tylko panią grabiącą żwirowe ścieżki między grobami, tak by układ kamyków był niczym nie zakłócony.


Wnętrze kościoła



Kościół jak się okazało ma 3 piętra, ale od środka widać tylko jedno z podwyższeniem na chór i organy, natomiast wejście wyżej, do ukrytych komnat znajduje się murach zewnętrznych. Grubość murów szacuje się na ok. 1,5 – 2 m, bo wcześniej takie kościółki pełniły także funkcję obronną.





Oczywiście w Nylars kapnęłam się też, że jadę nie ta trasa, zamiast 22,wzielam 23. Ale szybko zmieniłam kierunek I popedałowałam bardziej na północ w kierunku lasu Almindingen leżących na najwyższych wzgórzach na Bornholmie, kto wie może nawet w Danii.


Leśne bagnisko, brrr...

Przez las Almindingen – największy kompleks leśny na Bornholmie, w samym centrum wyspy. Najwspanialsza cześć wycieczki , nawet nie robiłam zdjęć, las jak wygląda każdy wie, a jaka tam atmosfera tez. Powalająca zmysły mieszanka świeżych gałązek jagód, sosnowej żywicy, kory, wymieszana ze śpiewem ptaków, stukających w pnie dzięciołów, po prostu sielanka. Miałam zajrzeć w Ekkodal, ale wyprawa tam okazała się porażka. Była to tylko piesza ścieżka, a ja się tam wtaszczyłam z rowerem. Początkowo fajnie się jechało, mniejsze kamienie, konary, korzenie, fajna terenowa zaprawa. Potem z górki po ubiegłorocznych liściach, które nie zdążyły zbutwieć I ślizgi po kamieniach pod spodem, Darowałam sobie te ambicjonalne podejścia, chwyciłam rower za “rogi” I szłam uparcie do doliny. A tu nawet jej nie widać. Więcej było noszenia roweru w dol. I goreć, wiec postanowiłam wrócić. Wyłączyłam nawet Garmina, by mi baterii nie zżerało, stad niedoszacowanie moich trudów.



I byłabym zapomniała... po drodze w tym ogromnym lesie spotkałam rowerzystów udających się na mały wyścig rowerowy. Zajechałam, zobaczyłam 45 zawodników, porozmawiałam z grubszą, wąsatą panią rowerzystką startującą z "pool position" i nagrałam uroczysty start!!



Nexø – mała miejscowość, do której zawijają promy z Polski. Warte do odwiedzenia “Delikatesarnia”, blisko portu, z pysznymi kanapkami z bagietek ze smakowitymi wędlinami, sosami, prażona cebulka. W ramach obrony przed Polakami szturmującymi tutejsza toaletę, obwieszono objaśnienia po polsku, ze trzeba by klientem restauracyjki by korzystać z ubikacji, w innym wypadku, objaśnienie gdzie znajduje się publiczna toaleta.


Pyszne sandwiche!!

Park motyli – przepiękne, spokojne miejsce, gdzie każdy może być sam na sam z motylami, dużymi kolorowymi, z Ameryki, Afryki , ptakami latającymi nad głowa I skrzeczącymi doniosłe. Mi udało się, za sprawa jednej Brytyjki, zobaczyć motyli seks i je same uwieszone razem na gałązce, sczepione odwłokami oddane miłosnemu aktowi, mającemu dać początek narodzinom koszmarnej gąsienicy, a potem kolejnego pięknego motyla!!


Nie pytać o gatunek, bo nie wiem





Zresztą w drugim końcu motylarni znajdowała się kameralna szklana gablotka z poczwarkami w różnych stadiach rozwoju.




Kokony jedwabnika!!

Åkirkeby – kolejny kościołek, myślałam ze zamknięty, ale o dziwo był otwarty. Nawet zobaczyłam “ksiadzyne”, albo księdza w kobiecej postaci, ze śmiesznym kołnierzem wokół szyi.







Niezapomniane ornament na wejściu na ambonę, nawet menora stała, nie wiem dlaczego, chociaż nic przeciw Żydom nie mam.
W mieścinie zrobiłam małe zakupy na wieczór, małe winko I piwko, by mieć jakaś radość z transmitowanej tutaj w publicznej telewizji Eurowizji!!! Dla moich przyjaciół z Norwegii to wielkie wydarzenie.