Po drugiej stronie "94"
Rekreacyjnie: Siechnice - Groblice - Kotowice - Marcinkowice - Lizawice - Sobocisko - Godziszów - Zębice - Groblice - Siechnice.


No i w całym roku wspięłam się na 366 miejsce :). W maju to niestety lepiej niż 166 chyba nie będę :(

Na początek wzięłam maki



To zaraz na wale biegnącym do Groblic. W ogóle to nowo wyremontowane wały w okolicach Siechnic to fajniaste drogi na rowerowanie. Co prawda nie są długie, ale zawsze coś. Całkiem dalej, czyli już po drugiej stronie 94 (ruchliwej jak diabli), pognałam w kierunku Lizawic i Sobociska (pierwszy raz byłam tam na rowerze). Wokół pola zieloniutkiego zboża jak widać niżej :)

.

Dalej już było tylko gorzej: mały acz koszmarnie zarośnięty odcinek to szlak św. Jakuba: pokrzywy po pas, zielsko, krzaki i gałęzie dające co chwila po twarzy... Trawa mokra, więc i w butach też. Błocko, kałuże, gdzie niegdzie na poboczu gruz i pogruchotane cegłówki. Jednym słowem trasa nie do powtórzenia !!!
Ale za mały moment ładny widok - brunatno zaorana ziemia z równo zasianym CZYMŚ (nie wiem co to było).



Na koniec (rekordowo jak na mnie szybkiego wyjazdu - 18,3 km/h) ponownie wały - można powiedzieć sławetne "TOUR DE VALY". Słońce nadal nie chciało wyjść a nawet deszczem zaczęło straszyć, więc czym prędzej poleciałam w kierunku domu... W końcu jestem po dyżurze, to nie ma co się przemęczać.

Okoliczne lasy
Mały wypadzik w okoliczne lasy:).
Jazda wśród soczyście zielonych, pachnących świeżością drzew, ze snującym się za plecami oleiście ciężkim zapachem z pól żółtego rzepaku i odżywczym chłodem wieczornego wiaterku:)

Mosty kolejowe
Siechnice - Jeziorko Dziewicze - Jeziorko Panieńskie - Czernica - Januszkowice - Janowice - powrót.
Na trasie trzy mosty kolejowe i założenie nowej skrzynki geocachingowej :).

Pierwszy most to most kolejowy nad rzeką Oławą. Później wrzucę jego zdjątko.
Drugi - nad Jeziorkiem Panieńskim - dawną rzeką Odrą. Dawną bo to stare zakole rzeki Odry. Tak sobie meandrowała, że...się odczepiła od głównego nurtu i se została jeziorkiem.



Soczyście zilone lasy wokół Jeziorka Dziewiczego, również pozostałości po zakolach Odry


A oto uroczo obskurne ale jednocześnie z klimatem wejście na peron (ale dumnie brzmi, nie?) na stacji PKP w Kotowicach


Drugi - nad rzeką Odrą.



Tutaj też nad Odrą, ale z drugiej strony. Niestety całkiem pierwszego mostu na rzece Oławie nie załadowałam, ale kiedyś to zrobię.


Nie pozostałam obojętna również na piękno przyrody ożywionej;)

Trasa: Siechnice-Wrocław pociągiem (nie wliczane do długości trasy).
Potem: Dworzec PKP - Park Południowy - Muchobór Wielki - Jerzmanowo - Jarnołtów - Lutynia - Mrozów - Wróblowice - Mrozów - Krępice - Muchobór Wielki - Radwanice - Siechnice.

Z Siechnic do Wrocławia - ciuchcią. Pociąg osobowy był zaprzężony w parowóz, który na dodatek jeszcze gwizdał. To ci była atrakcja:). W piętrowym wagonie ciągniętym przez ustrojstwo na węgiel i buchające parą czuć było natomiast smród palonego węgla. Ale jazda był przednia - iście jak w XIX wieku.



W drodze przez las z Lutyni do Mrozowa. Obok biegła ścieżka dydaktyczna.





A oto chyba tatuś powiesił synkowi za karę rower na drzewie ;)
Rekord długości jednej mojej trasy!!!
No i w maju jestem na 166 miejscu a w całym roku na 388. Cały czas do góry!!!

Do pracy
Tym razem do pracy i z pracy. Ale w robocie miałam powera:)
Ha, w maju jestem dziś na 200 miejscu, w całym roku 2008 - 421 Muszę jeszcze tylko uzupełnić swoje wyjazdy z reszty marca :)

Powrót ze stacji PKP w Św. Katarzynie do domu po maratonie.
No cóż, nie dało rady rozdzielić prymitywnego powrotu z pociągu do domu od wielkiego wydarzenia jakim był MARATON - skromną wycieczkę to wpisuję więc dzisiaj.

Wyprawa i dojazd na maraton w Zdzieszowicach :)


Prawie początek trasy - stacja PKP w Św. Katarzynie, skąd odjechał pociąg do Zdzieszowic.

Różne rzeczy się działy...
Trasa treningowo - rekreacyjna :).
Siechnice - Kotowice - Siedlec - Oława - Grody Ryczyńskie - Bystrzyca - Jelcz-Laskowice - Ratowice - Siechnice.

To była ostatnia szansa aby rozruszać członki przed maratonem w Zdzieszowicach. Trening jaki by nie był musi być. A okazał się nieoczekiwanie spory :).
Początek wycieczki był niestety pochmurny i deszczowy. Już na 5 kilometrze czułam , że jestem przemoczona. No, może nie do suchej nitki, ale każdy powiew wiatru czułam na sobie (na plecach chronił mnie plecak z dobrociami). Kropiło i kropiło... nawet pomyślałam by się gdzieś schować, ale w sumie trudno było powiedzieć ile jeszcze będzie tak kropić :). W sumie jak się człowiek "zmacha" będzie schło na Tobie.

Pod Oławą przestało padać. Za mostem przy którym kiedyś leżały 2 hełmy żółnierzy radzieckich, którzy bohatersko wysadzili most by nie dotarli do miasteczka Niemcy, skręt w prawo na rezerwat. W dorzeczu rzek Odry i Oławy rosną takie sobie lasy liściaste, jakieś łęgi, lasy olszowo - jesionowe, czy tak jakieś. Nie pamiętam dokładnie co przeczytałam na tablicy informacyjnej - ale się poprawię;).




Tymczasem słońce nie chciało ani na chwilę wyjść...co było bardzo smutne. Trasa pośród ciemnego lasu, małym błockiem, zapachem ścinki leśnej i trochę smętnego śpiewu ptaków. W końcu na horyzoncie pojawił się jakiś obiekt - śluza w Lipkach (oczywiście wcześniej nie kapnęłam się, że już jesteśmy pod Lipkami - czyli w innym zgoła województwie)...
Uwielbiam wspinaczki na taki dziwne rzeczy, więc porzuciłam rower i susami znalazłam się na szczycie metalowej kładki jazu.



Podczas gdy kumpela gadała pod jazem przez telefon, ja umilałam sobie czas cykając zdjęcia ślimakom. Jeden z nich zechciał nawet pozować do tej galerii i wyciągną czułki-oczy, by spojrzeć w wasze źrenice, hi,hi.


Acha, zaliczyłam dziś 36 miejsce w top 100 na maj, 466 na rok 2008 :)

Wzdłuż rury MPEC lub alternatywnie po kesza "Wodospad"

IV wyprawa geocachingowa
Wyjazd był co prawda planowany, jednak do końca nie mogłam się zdecydować, gdzie ustawić kierownicę... W końcu każdy pretekst jest dobry, więc postanowiłam ruszyć w stronę nie znalezionego kiedyś kesza o wdzięcznej acz mylącej trochę nazwie "Wodospad" :).

Wyjazd - Siechnice z przejazdem koło sławetnej hałdy z syfilistycznymi odpadami, jak mówią autochtoni. Obok trasy, po naszej prawicy wije się na lewo i prawo, jak również okresowo do góry i w dół rura przesyłowa MPEC (Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplenj). Kiedyś, gdy byłam mała, jadąc autobusem z Oławy do Wrocławia zawsze mnie interesowało, gdzie ta rura (nota bene widoczna z drogi "94") idzie dalej.
Szczerze mówiąc tyle razy koło niej jechałam, ale żebym miała powiedzieć gdzie się kończy - to nie pamiętam. Następnym razem muszę zakodować ;)





W Parku Wschodnim we Wrocławiu, ostatnio trochę uprzątniętym, odbył się mały odpoczynek oraz ceremonia odszukania skrytki, którą okazał się spróchniały i omszały pieniek. Zabrałyśmy sobie wisiorek z maczugą w wrzuciłyśmy odznaki Honorowego Dawcy Krwi (PCK). Ciekawe kto je sobie weźmie??

Acha, dzisiaj zaliczyłam 310 miejsce w rankingu kwiecień 2008. Może się znowu poprawię?