No, dzisiaj to się zmogłam po pracy i spod szpitala pojechałam na wycieczkę. Oj, nie było łatwo... Wczoraj miałam podobne plany, jednakowoż po powrocie do domu i skonsumowaniu obiadu, ogarnęła mnie wszechmocna senność i wpadłam w objęcia Morfeusza.
Dzisiaj więc postanowiłam nie zaglądać do domu po pracy... i z dobrym skutkiem!!

Pojechałam na południe, w kierunku Mokseheim. Po drodze zaliczyłam jednego kesza, pozostałych nano (niemal mikroskopijnych) nie udało mi się odnaleźć.
Po drodze odwiedziłam tor wyścigów konnych, gdzie jako koń wyścigowy (względnie koń z bryczką) okrążyłam go na moim aluminiowym "rumaku".

Mosheim © Sinead

Po drodze rozmyśliłam się i zmieniłam wcześniej zaplanowaną trasę. Porzuciłam geocaching na rzecz odkrycia nowych terenów (czyli tam gdzie jeszcze nie byłam).

Norheim © Sinead

No i się opłaciło, bo widoczki były piękne. No i te śpiewające ptaki na tle błogiej ciszy. Wokół jeziora i pastwiska, błękit nieba i zielony las po jednej, krowy i seledynowe zagajniki po drugiej. Niestety w celu znalezienia drogi musiałam przejść przez nieźle zarośnięte pastwisko i przesadzić rower przez ogrodzenie. Ale się udało. Dalej już żwirowa droga, raz z górki, raz pod górkę, domostwa i zagrody. wiejska, popołudniowa sielanka :)

Moksheim © Sinead

Norheim © Sinead

W drodze powrotnej zahaczyłam o McDonalda (niestety zrobiłam się glodna) i centrum handlowe, gdzie upolowałam sobie adidasy i futerał na komórasa :)

Pokaż trasę GPS

Od niedawna bawię się nabytym Sony Ericssonem Xperia X10. Cacko na które było mnie stać :). No i znalazłam super aplikację do treningu na bazie danych z GPS.
Genialna sprawa!!! Na razie co prawda w fazie testów, ale coraz bardziej mi się podoba.

Dzisiaj zdjęcie z mojego ulubionego sklepu rowerowego, tego w którym kupowałam swojego Brosa. Marka raczej nikomu nieznana, ale chłopaki i reszta wspaniałego teamu robią i składają dopasowane do wszelkich wymagań rowery. Standardem jest laserowy pomiar każdego kupującego i w zależności od pomiarów fachowa pomoc przy wyborze "dwóch kółek"

Sklep rowerowy w Haugesund © Sinead

I z dziesiejszej pętli wokół Austrehamn.

Utlandkirke i cmentarz © Sinead

A dla WrocNama wskrzeszam po raz kolejny skrzynki pocztowe, jeszcze ich jakiś zapas mam :). Starczy na dobre kilkanaście wpisów!!

Co prawda ne skrzynka, ale dla WrocNama :) © Sinead

Dzisiaj to co prawda nie skrzynka, ale... Taka morska, następna też będzie morska!

Z serii: skrzynki pocztowe w Norwegii © Sinead

Drugi dzień w Bergen.
Umęczone poprzednim dniem, dzisiaj krótsze rowerowanie! Herregud (Boże!!), dawno to było i nie pamiętam... Wpis zrobiony 22 czerwca. :)

Pokaż trasę GPS

Dzień wcześniej zapakowałyśmy do samochodu rowery i pojechałyśmy z Monicą do Bergen do fińskiej kumpeli, która tam mieszka. Tak więc była to międzynarodowa wyprawa.
Po drodze wypatrzyłam całkiem przypadkowo, niecodzienną konstrukcję rowerową, będąca połączeniem tandemu i łodzi. Całkiem interesujący rower wodny chałupniczej roboty :).
Obowiązkowo trzeba było “luknąć” na to cudo i rozpracować co do czego służyło i trzeba było przyznać, że rozwiązanie racjonalizatorskie było genialne!!

Rower wodny chałupniczej roboty © Sinead

Po dotarciu na miejsce, trzeba było jakoś uczcić przyjazd i wyprawę dnia następnego. Za stół posłużyły nam schody do domu, wychodzące wprost na oświetlony zachodem słońca mały ogródek. Wśród toastów dominował jednomyślnie toast za rowery!! Po norwesku brzmiało to mniej więcej tak: „skål for sykkeltur” [czyt. skol for sykkeltur].

Monica i Minna © Sinead

Jednak wszystko co przyjemne szybko się kończy i rozeszłyśmy się do pokojów, by nareperować siły witalne przed wycieczką.

Następnego dnia, ku naszej uciesze znowu ujrzałyśmy słońce. Zaznaczę, że jest to wyjątkowe szczęście, bo w Bergen prawie cały czas pada. Oczywiście słońce rankiem nie gwarantowało bezdeszczowej pogody w ciągu dnia, ale prognozy nam jednak sprzyjały.
Pierwszy mały przystanek na zakup czegoś więcej do picia był na stacji benzynowej.

Przed wyprawą © Sinead

Następny punkt dnia to odwiedziny Gamlehaugen, rezydencji królewskiej, w której mieszka królewska rodzina, gdy są w Bergen. Jak na „królewskość” to trochę skromna, ale może oszczędzają. Zresztą doszłyśmy do wniosku, że i tak pewno mieszkają w najbardziej wypasionym hotelu w Bergen ;).

Pierwsze wzmianki o Gamlehaugen sięgają średniowiecza, a wykaz poprzednich właścicieli zawiera wiele z najbogatszych ludzi w Bergen. Dzisiaj jest on własnością państwa norweskiego, a ostatnim jego prywatnym właścicielem był Christian Michelsen, polityk i magnat transportu morskiego, który później stał się pierwszym premierem Norwegii, po rozwiązaniu unii między Szwecją i Norwegią. Michelsen zlecił budowę obecnego budynku Gamlehaugen, gdzie mieszkał przez większość resztę życia.

Kiedy zmarł w 1925 roku Michelsen, jego najbliżsi przyjaciele i współpracownicy rozpoczęli pozyskiwania funduszy krajowych w kampanii, która zebrała dość pieniędzy, aby państwo norweskie zakupiło tę nieruchomość. Duży, angielski park został otwarty dla publiczności w tym samym roku, a na pierwszym piętrze otwarto muzeum dwa lata później.
Jako miejsce zamieszkania norweskiej rodziny królewskiej istnieje od 1927 roku.

Gamlehaugen, Bergen © Sinead

No i trzeba było obowiązkowo cyknąć sobie zdjęcie na tle :). Przed bramą wjazdową zostawiłyśmy rowery, by pnącą się pod górę, żwirową ścieżką dojść do drzwi królewskiej winnej piwnicy. Niestety były zamknięte ;).

Pozowanie...:) © Sinead

Pałac został okrążony bardzo dokładnie, gdyż po drugiej stronie, na jego tyłach rozpościerał się ładny widok. Niestety rezydencja była zamknięta dla zwiedzających z powodu remontu, ale i tak udało nam się zajrzeć nieco przez okiennice. Mała oranżeria, biblioteka i sala główna zostały „obglądnięte”.

Oranżeria na tyłach rezydencji Gamlehaugen © Sinead

Dalej popedałowałyśmy na południe, drogą Straumevegen, mijając po lewej jezioro Nårdosvatnet. Robiło się coraz cieplej, więc bluzy pod kurtkami powędrowały do plecaków. Przy okazji zjedzenie czekolady dodało energii!!
Dalej jechałyśmy wzdłuż brzegu jeziora, i wciąż na południowy zachód, by za niedługo przejechać most, pod którym wody Grimstadfjorden wlewały się szybkim nurtem do jeziora.
Wkrótce zboczyłyśmy z drogi głównej, by wjechać na spokojniejsze tereny, między przytulne uliczki z domkami.

W drodze do Skranevatnet © Sinead

Droga prowadziła wokół kolejnego jeziora, Skranevatnet, i tam też rozłożyłyśmy się na drewnianym mostku nad wodą. Słońce grzało, więc wystawiłyśmy się do słońca jak jaszczurki, popijając nasze Isostary i pałaszując kanapki. Do towarzystwa miałyśmy mewy, siedzące na poręczy mostu, którą wcześniej zbrukały swoimi kupami ;). Sielanka… 

Po półgodzinnej przerwie czas było poderwać „cztery litery”, bo przed nami było jeszcze sporo do zobaczenia. Niestety za niedługo wymyśliłyśmy sobie następny postój, ale wszak rowerowanie nierozerwalnie wiąże się tylko z przyjemnościami, to dlaczego nie ?

Nad Lønninghavn © Sinead

Nawet jakby się ktoś chciał wykąpać, to nie można powiedzieć, że okazji nie było, wręcz przeciwnie!!

Może tak trochę kąpieli? © Sinead

Następnym punktem wycieczki były okolice czegoś w rodzaju ogrodu botanicznego. Ale zanim do niego dotarłyśmy czekała nas mała przeprawa przez ok. półkilometrowy odcinek przez który rowery trzeba było prowadzić. Śmieszny skrót, w ogóle nieprzejezdny, ale do przejścia. Po wydostaniu się z lasu z podmokłymi terenami wyjechałyśmy do Milde. Tam mała niespodzianka – otwarty sklep!!! . Dzisiaj bowiem świętują Dzień Wniebowstąpienia [po norwesku Himmelsfartsdag]. Wszystko jest w Norwegii, podobnie jak w niedzielę, pozamykane. Więc tym bardziej ucieszyłyśmy się, że mogłyśmy się zaopatrzyć w coś do picia. A nawet więcej – kupiłyśmy jednorazowego grilla i coś do niego: łososia i kiełbaski!!! Piknik obiecałyśmy sobie zrobić przy Arboretum.

Po kilku kilometrach ujrzałyśmy tablicę informacyjną, że gdzieś blisko znajduje się ogród japoński. Skuszone nazwą wzięłyśmy azymut na południe i żwirowaną ścieżką trafiłyśmy do ogrodu. Nie ma się co oszukiwać – w porównaniu do tego we Wrocławiu ten się nawet nie umywał, ale ale ogród japoński w Norwegii wygląda jeszcze bardziej egzotycznie.

Ogróg japoński niedaleko Bergen © Sinead

Egzotyczna podróż © Sinead

Dalej po drodze wjechałyśmy do Aboretet, które otwarto w 1971 r. Służy on między innymi badaniom nad roślinami z różnych zakątków świata, a które jako tako trzymają się w norweskim klimacie. Znajduje się tutaj zbiorowisko ok. 400 gatunków rododendronów, która lada moment mają rozkwitnąć.
Poza tym na jego terenie z mnóstwem ścieżek, z zakazem oczywiście wjazdu dla zmotoryzowanych, nad małą zatoczką Grønevika, schowało się przytulne miejsce na wypoczynek. Niestety podstawowa wada to nadmiar ludzi, którzy rozsiedli się na trawie, przy paleniskach i na kamieniach nad wodą by się trochę rozerwać.

Nad Fanafjorden © Sinead

Nie byłyśmy gorsze – znalazłyśmy odosobnione miejsce na skałach, tuż nad wodą. Rozłożyłyśmy naszego mini grilla i zaczęłyśmy ucztować…

Arboretet, ogród botaniczny © Sinead

Chwila odpoczynku na skałach © Sinead

… i wygrzewać na słońcu. Miodzie, takie wycieczki lubię!

Po ok. godzinie biwakowania, trochę się pogoda „skiepściła”. Ruszyłyśmy z powrotem na północ, w kierunku Bergen. Po drodze trochę się zapędziłyśmy i potem musiałyśmy trochę zawrócić, ale szybko znalazłyśmy drogę w Grimseiddalen.

Grimseiddalen © Sinead

Za niedługo wjechałyśmy na Osbanetrasen wiodącą obok dawnej trasy kolejowej z pociągami kursującymi między Nestun a Os. Śmieszna stacyjka kolejowa, która teraz pełni funkcję muzeum z projekcjami filmowymi od czasu do czasu. Przed stacją na torach stoi lokomotywa z docepionym i dwoma wagonami pasażerskimi z początków XX w. Na ścianie muzeum widnieje nawet zdjęcie dawnego rozkładu jazdy. Szkoda, że muzeum było zamknięte…

Osbanestasjon © Sinead

Niekiedy też są urządzane wycieczki tą ciuchcią, ale gdzieś te tory się szybko kończyły… Nie wiem więc jak długa jest ta trasa wycieczkowa ;)

Rozkład jazy z początku XX w. Osbanestasjon © Sinead

Osbanestasjon, Os © Sinead

W końcu przy ostanim punktem programu był drewniany kościółek Fantoft typu stav [podobny stoi zresztą w Karpaczu]. Obejrzany dookoła, w nocy kapitalnie podświetlony. No i znowu szkoda, że zamknięty dzisiaj do zwiedzania…
Zbudowany był pierwotnie w 1150 w Fortum a przeniesiony na obecne miejsce w 1883. Z jego histori warty jest odnotowania fakt, iż uległ 1992 r. pożarowi, ale udało się go całe szczęście odrestaurować.

I tak oto wycieczka dobiegła końca. Jutro następna :)

Mapa trasy:
Pokaż trasę GPS

Znowu dyżur, ale całe szczęście mogłam się gdzieś wybrać :). Przez cały weekend tylko jeden telefon, niewiarygodne!!!
No więc wyprawa geocachingowa znowu!
Pierwszy kesz przy wiadukcie, obok miejscowego jeziorka-kąpieliska. Oczywiście żadnych kąpiących się ludzi nie było, tylko kaczki zażywające kąpieli. Drugi kesz niedaleko, pod stacją pomp. Nad trzecim trochę się głowiłyśmy i niestety nie znaleziony :(.
Niestety aparatu zapomniałam... Staję się coraz bardziej zdemenciała...he, he :)

Późnym popołudniem, po 18.00, wróciwszy z dyżuru, wsiadłam na rower by przeszukać okolicę. Oczywiście z keszy!!
Pierwszy w dniu dzisiejszym musiałam początkowo ominąć, bo już ktoś tam siedział, a nie chciałam zdradzać miejsca niewtajemniczonym. Potoczyłam się dalej na północ, żwirową ścieżką wzdłuż brzegu Morza Północnego. Gdzie nie gdzie pasły się jeszcze owce, nie zagnane wieczorem do zagród. Nota bene uroczy widoczek. Owcze kupy na ścieżce też ;).
Niedawno, gdy byłam tu ostatnio leżał śnieg, po którym śladu już oczywiście nie ma.
No więc jeden z trzech dzisiaj znalezionych keszy ukrył się w rogu ogromnego, kamiennego czworoboku utworzonego przez 24 kamienne postumenty, symbolizujące zjednoczone przez Haralda Pięknowłosego (pierwszego króla Norwegii) regiony.

Królewski monument © Sinead

Druga skrzynka schowała się w drodze do małej latarni morskiej, pod choinką.
Trzecia, do której wróciłam, gdy nie było już "towarzyszy" była największą jaką znalazłam. Duże, zielone wiaderko, z masą fantastycznych zabawek dla dzieci!! Dla siebie nic nie znalazłam ;(, he, he.

[url=http://photo.bikestats.eu/zdjecie,69957,haugesundzachod-slonca-na-fioletwo.html]

Po pracy, popołudniem mała przejażdżka po kesze w okolicy,a więc znów geocaching.
Najpierw mały podjazd w kierunku Djupadalen, gdzie na niewielkim rozdrożu ukryty był mały kesz. Wczoraj nie udało mi się go znaleźć, ale podejrzewałam że musi być ukryty gdzieś w okolicy budki z turystycznymi toaletami. Nawet specjalnie z nich skorzystałam, by obszukać wnętrze, ale nic tam nie było...
W końcu okazało się, że sprytnie został schowany, we wnętrzu metalowego masztu!!

Djupadalen, park © Sinead

Po udanym keszowaniu skręciłam w drogę nazwaną imieniem Henniga Paulsena, szutrową traskę, dosyć sporo uczęszczaną przez rowerzystów, biegaczy i tych posuwających się krokiem spacerowym :). Przy brzegu jeziora Eivindsvatnet został złowiony kolejny kesz, tym razem nieco łatwiej. Nieco wcześniej kumpela zaliczyła glebę i stłuczkę z krzakiem - śmiechu było co niemiara:). Potem się tłumaczyła, że nie znalazła kesza, bo w głowie jej się kręciło!! Dobra wymówka ;)

Ciąg dalszy trasy to tylko pod górę, na Vardafjell (123 m n.p.m). Stąd rozciąga się przepiękny widok na Haugesund i morze. Na szczycie ukryte są też dwa bunkry z czasów II wojny światowej, kilka innych ukrytych jest też w lesie po drodze. W jednym z nich czekała na nas kolejny kesz!!! Znaleziony bez większego problemu.
Zdjęcia z wysokości wrzucę później, aczkolwiek mam wrażenie, że gdzieś je już wrzucałąm kilka miesięcy wcześniej :)

Dziś zgodnie z planem świeciło słońce!! Ale niestety wiał cholerny wiatr, co zmniejszało niestety przyjemność jazdy. Tutaj w Norwegii nazywają go kuling, oznaczający wiatr z prędkością większą niż 10 m/sek. Oczywiście rozróżniają tu też liten kuling (mały kuling, przepraszam ale kuling jest dla mnie nieprzetłumaczalne), sterk kuling (silny kuling). Przy wietrze powyżej 12-13 m/sek morze jest już wzburzone, więc ogólnie rzecz biorąc wiatr "daje czadu".

Kvala © Sinead

Tyle tytułem dygresji :). Plan miałam mniej więcej opracowany. Wyprawa po kesze. Kierunek Kvala, peryferia Haugesund, z miłą okolicą spacerową wokół małego jeziorka. Jednak cel wyprawy znajdował się nieco wyżej, w górach. Początkowo ścieżka wydawała się przejezdna, trochę pod górę, ale dawało radę. Między domami, gdzie się zaczynała przestawało trochę wiać i zrobiło się przyjemnie. Przy domach wyrastały norweskie flagi - to z okazji Święta Pracy, rzecz jasna :)

Nuten 153 m n.p.m © Sinead

Przede mną i nieco na północny zachód wyrastał szczyt Nuten, 153 m n.p.m, a ja się miałam przedzierać między nim a jedną, mniejszą górką ze szczytem na wysokości 138 m n.p.m. Wiem, wiem to niewiele, jeśli wziąć pod uwagę przeciętną wysokość terenów w Polsce, ale jak się startuje z poziomu morza, to już coś :).

W drodze po kesza © Sinead

Kesz łatwo znaleziony - trochę było w nim wody, co skrzętnie zanotowałam w logu na stronie geocachingowej. Drugi miał się znajdować nieco wyżej, więc ruszyłam dalej. Niestety z rowerem na plecach... strome podejście i po wielkich kamieniach uniemożliwiał bym zrobiła to na rowerze. Zastanawiałam się tylko, gdzie ta ścieżka, którą pokazuje GPS. Po prawej stronie miałam dosyć spory strumień, ale przejścia jakoś nie znalazłam. Skończyło się na tym, że zrezygnowałam. Ale tu pomiędzy drzewami wiatru się nie czuło i jakoś tak wracać mi się też nie chciało.

Ridesenter © Sinead

Tak czy siak, czas płynie i zawsze trzeba nawrócić. W drodze powrotnej zahaczyłam o ośrodek jazdy konnej i dalej o Kvalen ponownie, by objechać małe jeziorko.

Jakiś strumyk © Sinead

Pokaż trasę GPS
Jutro większe plany :)

Dzisiaj mały wypadzik po skrzynki geocachingowe.
Najpierw zaliczony mini kesz (magnetyczny) w okolicy tutejszego więzienia (Haugesund fengsel) wybudowanego w 1915 r. a obecnie remontowanego. Co ciekawe, jest ponoć pilnie strzeżonym, ale z zewnątrz na takie nie wygląda. Raczej jak sanatorium.
Drugi cache niestety jakoś się dobrze schował i dałam dzisiaj za wygraną.
Trzeci już nie istniał po ostatnich pracach ziemnych w okolicy Toskatjønn.
Czwarty schował się obok pozostałości jakiegoś bunkra - okoliczna góra była swego rodzaju punktem militarnym, ale nic bliżej nie wiem. Mało kogo to tutaj interesuje.

Jakiś bunkier © Sinead

Ale obok bunkra, znajduje się uroczy wodopój dla koni. Co prawda raczej ich tu nie widywałam, ale pewno jakieś tędy kroczą :). Woda spływa z góry wąskim strumyczkiem wprost do wydrążonego kamiennego zagłębienia. Pod nim schowany był kesz!!

Z wyprawy geocachingowej © Sinead

Zaś na słupie obok tabliczka za szkłem, napisana lub wyhaftowana z napisem:
Pamiętaj, koń musi odpocząć.
Och, jaka troska :). Mój "rumak" też chciał się napić ale nie znalazłam miejsca, którędy mógłby to zrobić, he, he ;).

Napis: pamiętaj, koń musi chwilę odpocząć © Sinead

A oto kolejna porcja skrzynek dla WrocNama!!

Zdjęcie z wycieczki rowerowej © Sinead

Zdjęcie z wycieczki rowerowej © Sinead

Dzisiaj do Grinde poszperać w okolicznych skrzynkach geocachingowych.
Jedna zlokalizowana w okolicy Bautastaeinene, miejscu gdzie w 1919 roku ustawiono pierwszy stojący kamień.
W 1926, nieco na wschódI położony był nagrobek (kurchan). Prawdopodobnie zmarli byli paleni na stosie a prochy zostały zebrane w glinianym słoju, który umieszczono w grobie. Był to powszechny sposób pochować w epoce żelaza (300-400 lat po Chrustusie).

Druga skrzynka, w okolicy Stemnestaden, w deszczu i wiejącym wietrze.
Stemnestaden został zarekwirowany przez Niemców w czasie wojny i był wykorzystywany jako baza wojskowq. W 1945 roku tereny wykupiła Karmsund Indremisjon (chrześcijańska misja Karmsund) z dwoma dużymi stajniami, koszarami wojskowymi, warsztatami, magazynami, stodołami i kwaterami oficerskimi. Obszar ten jest obecnie wykorzystywany jako obóz i zjazd.

A zamiast zdjęć z "polowania na skrzynki" kilka skrzynek pocztowych...

Ot, skrzynka pocztowa © Sinead

Zdjęcie z wycieczki rowerowej © Sinead